Kijk je liever dan dat je leest? Kijk dan de youtube video van Bregjes Brieven Bus

Mijn partner heeft altijd kritiek

Mijn vriend en ik hebben enorm veel ruzie. Een gesprek begint vaak normaal maar gaat dan over in verwijten over en weer. Het lijkt wel alsof ik niks meer kan zeggen zonder dat mijn vriend zich aangevallen voelt.

Het thema van vandaag is er één die iedereen waarschijnlijk wel kent, namelijk: De ene partner zegt iets, maar het wordt opgevat als kritiek. De ander begint zich te verdedigen en verpakt er een mooie aanval in. En de ander voelt zich aangevallen en verdedigt en verpakt er weer een mooie aanval in… Het is eigenlijk net een tenniswedstrijd 😊

Hoe doorbreek je het patroon van kritiek en verdedigen?

Daar heb ik twee tips voor:

1. De eerste tip is voor de aanvaller. Degene die kritiek levert. Althans, die iets zegt waardoor de ander zich aangevallen voélt. (wat natuurlijk niet persé het zelfde hoeft te zijn).

Let er op dat je alles wat je zegt alleen vertelt vanuit je eigen waarneming. We hebben meestal de neiging om te praten vanuit ‘de waarheid’: Een feit is dat…. Of: Het ging zus of zo….

Maar ga ervan uit dat mensen verschillend waarnemen. En als je iets zo stellig neerlegt is de kans dat je partner het anders heeft gezien of beleefd groot. En dan gaat het daar mis.

Probeer je dus aan te wennen dat je wat je vertelt, vertelt vanuit je eigen beleving: ‘Hoe ik het beleef, wat ik voel, wat ik dan denk, oftewel: mijn interpretatie van hoe het zit is…’

Daarmee leg je iets niet zozeer neer als feit maar als optie en blijft er ruimte over voor je partner om er eventueel iets anders van te vinden.

2. Dan de tip voor de verdediger, degene dus die zich regelmatig in die positie bevindt. We hebben de neiging om, als we ons aangevallen voelen, te reageren op het deel van het gesprek waar we het niét mee eens zijn.

Dus stel: jij hoort in het verhaal van je partner 90% dingen waar je het niet mee eens bent, waar jij een andere visie op hebt, een andere beleving. Dan zijn we gewend, en jij waarschijnlijk ook, om dáár op in te gaan. En dus meteen te vertellen wat er niet klopt, hoe het wél zit en hoe jij het dus beleefd hebt. Logisch, maar het werkt niet.

Want wat jij eigenlijk zegt: Ik vind je hele verhaal onzin en ik hoef er niets over te weten. Dan voelt de ander zich afgewezen en het levert een hoop stress op.

Ga er van uit dat je partner het niet zomaar zegt. Er zal wel ergens, als je echt heel erg je best doet, een kern van waarheid in zitten… Bijvoorbeeld die andere 10%. 😉 En stiekem kan je je van die 10% best wel voorstellen dat het een klein beetje vervelend was voor je partner. Dat hij zich een béétje geïrriteerd voelt. Dat je iets toch wel een béétje onhandig hebt aangepakt…

Als er iets van het verhaal waar is, al is het 1%, probeer daar dan eens eerst op te reageren.

Zoek naar dat kleine beetje waarheid en zeg dan: ik snap wel dat dit vervelend voor je is. Of: Ik begrijp wel dat je daarover geïrriteerd bent.

Het verschil is dat je hiermee de spanning uit de lucht haalt, want je partner zal zich gezien en gehoord voelen. De sfeer verandert meteen en de kans is groot dat je partner daarna zelfs open staat om ook jouw kant van het verhaal te horen.

Dus…reageer eerst op waar je het wel mee eens kunt zijn en eventueel kan je daarna nog vertellen met welk deel je het niet eens bent. Maar je kan soms ook overwegen dat niet te doen, als het niet heel belangrijk is. Pick your battles, soms kan je dingen ook gewoon beter laten gaan.

Weg met die kritiek!

Dit is echt iets om te oefenen samen, want het is niet zo makkelijk. Maar áls je het voor elkaar krijgt ga je wel merken dat het veel rustiger wordt en dat je elkaar veel beter begrijpt. Als de spanning uit de lucht is kan je weer luisteren naar elkaars verhaal. En dat is natuurlijk wat er moet gebeuren: dat hetgeen waar het over gaat gehoord wordt.

Superveel succes!

 

Wil je meer weten over relaties? Kijk dan ook eens naar deze Bregjes Brieven Bus.