Kijk je liever dan dat je leest? Kijk dan deze youtube video van Bregjes Brieven Bus

Ik erger me aan mijn partner

Ik erger me aan mijn partner. En als ik er iets van zeg krijgen we meestal ruzie. Maar als ik niets zeg wordt het niet opgelost. Moet ik mijn irritaties voor me houden of ze toch delen?

 

Irritaties in je relatie, wie kent het niet? Hoe moet je ermee omgaan?

Wat helpt is te beseffen dat irritaties zichzelf vaak versterken. Dat leg ik even uit. Het oude, onbewuste deel van je brein is bezig met overleven en interpreteert situaties steeds door te bekijken: is dit goed voor mij en fijn en veilig? Of is dit niet goed voor mij en niet fijn en niet veilig?

Op het moment dat je oude brein en situatie fijn heeft bevonden dan gebeurt er van alles: je krijgt lekkere stofjes, hormonen, waar je je goed van gaat voelen en die je dus aanwijzingen geven: dit is fijn, hou dit zo!

Maar als je oude brein iets ziet wat het niet zint, dan gaat er een alarm af. Dat kan een heel groot alarm zijn, bij grote irritaties, het kan ook iets kleins zijn. In ieder geval komt er een signaal: dit is niet wat ik wil en dan moet er een actie worden ingezet. Dat alarm weegt in je brein zwaarder dan het positieve. Je brein heeft van nature de neiging om dus meer op het negatieve te letten. Het gaat immers om overleven.

Als je je brein zijn gang laat gaan heeft het de neiging om een negatief relatieverhaal te schrijven. En dat relatieverhaal is superbelangrijk. Want we reageren voor een groot deel op onze partner vanuit dat verhaal. Vanuit het verhaal dat we onszelf vertellen over die partner of over onze relatie.

 

You are sleeping with the enemy

Wat óók van invloed is, is het beeld dat we hebben van relaties en hoe die eruit moeten zien. Dus als je brein een negatiever relatieverhaal maakt creëer je een zichzelf versterkend effect. Je brein wordt alerter van het negatieve verhaal over je partner. Je partner is de vijand, want die heeft dit gecreëerd (in jouw beleving).

You are sleeping with the enemy! Je moét dus wel alert zijn en met een alerter brein zal je ook meer zien en sneller geïrriteerd raken. Dat is een proces waar je eigenlijk niet in wilt zitten.

Als je je vanuit die alerte en geïrriteerde staat gaat uitspreken is de kans groot dat je je vooral negatief uit: je partner gaat vertellen wat je allemaal niet zint, wat je partner niet goed deed of verkeerd zei.

Dat werkt niet. Want je partner heeft natuurlijk ook een brein. Dat is ook alert op gevaar. En op het moment dat daar een heel negatief verhaal op af komt zal dat brein zich afsluiten uit zelfbescherming en de boodschap niet goed horen.

Ergens ben je bezig met het schrijven van een handleiding, met daarin wat niet werkt voor jou, wat je niet fijn vindt. Maar dat kost veel energie en de boodschap wordt voor het grootste deel niet opgepikt. Wat vervolgens voor nóg meer irritatie zorgt. Een glijdende schaal dus.

 

Niet klagen maar vragen

Je zou er ook voor kunnen kiezen om het anders te doen. Op 2 manieren.

De eerste is: Niet klagen maar vragen. Het niet hebben over wat je allemaal niét zint maar heel duidelijk zijn over hoe je het wél wilt hebben. Maar misschien denk je nu: dat doe ik de hele tijd, maar er wordt niet naar me geluisterd. Dat zou kunnen, maar het is wél een goed begin.

 

Schrijf een positieve handleiding

Wat ook werkt is niet een negatieve handleiding, maar een positieve handleiding schrijven. Dat kan je doen door te focussen op dat andere deel van je brein. Dat deel dat juist let op wat er wél goed gaat. Wat zijn momenten en situaties die je wel fijn vindt? En die tegen je partner gaat uitspreken.

Als voorbeeld: Je bent voor je werk een weekend weggeweest. Je bent moe, je hebt het heel druk gehad en je komt thuis en het is een bende, de kinderen liggen nog niet op bed, terwijl dat al lang had moeten gebeuren… Dat zorgt ervoor dat jij meteen in de actiestand gaat, terwijl je eigenlijk zo moe bent. Je ergert je suf.

Vanuit het negatieve deel van je brein zou je iets kunnen zeggen als: Ik had er toch op gerekend dat je even rekening met me zou houden, je doet ook nooit iets wat ik je vraag, ik kan helemaal niet op je rekenen, etc etc etc. Hoogstwaarschijnlijk bereik je niet dat je partner ontvankelijk is voor je boodschap en er een volgende keer anders mee om gaat.

Wat je ook zou kunnen doen is een moment benoemen dat wél werkte. Dat je een andere keer ook thuis kwam en moe was maar dat toen alles was geregeld en daarbij vooral aangeven hoe ontzettend fijn dat toen voor je was.

En let er dan op dat je niet alleen vertelt dat het fijn was dat je partner dat toen deed, maar dat je ook benoemt wát het met je deed: Als je dat dan zo regelt, dan kom ik thuis en dan kan ik me ontspannen. En dat is zo fijn want ik ben dan zo ontzettend moe. Dan voel ik me helemaal verzorgd door jou en ben ik zo blij dat ik je weer zie.

 

Op weg naar minder irritaties!

Even een korte wrap-up: focus dus ook op het positieve en gebruik dat voor in je handleiding om aan te geven wat je wilt en wat werkt voor je.

Als je nu denkt: van sommige dingen héb ik helemaal geen positief voorbeeld. Als je genoeg andere positieve dingen kunt benoemen kan je ook aan de andere kant wat meer dragen in de relatie. Dus het focussen het benoemen van positieve dingen werkt altijd goed, óók als je af en toe ook iets benoemt dat echt niet werkt voor je.

Ik wens je heel veel succes!

 

 

Wil je meer weten over relaties? Kijk dan ook eens naar deze Bregjes Brieven Bus.